Jeste Steur (1975): schilderijen - video - bewerkt textiel
 
 
Halverwege de jaren 90 kwam ik in aanraking met een aantal creatieve mensen en raakte ik daardoor geprikkeld om zelf ook te beginnen met allerlei bezigheden op creatief gebied.
Zo was ik gaan schilderen. Dat was toen volledig zonder plan, want ik vond het wel leuk om een beetje met verf te kliederen. Beginnen met een paar klodders verf en dat uitwerken tot een volledig schilderij.
Later begon ik wel meer volgens een plan te werken en begonnen er duidelijkere zichtbare vormen te verschijnen. Dat deed ik door middel van het drukken van verf op het schilderij met uitgesneden karton, of juist door het opplakken van stukken uitgesneden en bedrukt karton. Daardoor hebben sommige schilderijen iets weg van een collage.

Naast schilderijen bedrukte ik volgens dezelfde werkwijze ook t-shirts en maakte ik van bestaande kledingstukken, die ik aan elkaar naaide, iets nieuws. Daarnaast maakte ik korte experimentele videofilms en soms foto's.
Ook was ik, samen met een aantal andere creatievelingen in mijn toenmalige woonomgeving, betrokken bij diverse feestjes en bij dj-avonden in een café. Om dat bekend te maken maakte ik (digitale) flyers en af en toe draaide ik ook zelf plaatjes.

Inmiddels doe ik deze dingen niet meer. De creativiteit zat eigenlijk helemaal niet zo in mij. Het was meer zo dat ik het erg leuk vond wanneer ik andere mensen dat soort dingen zag doen, waardoor ik wel geprikkeld raakte. Toch merkte ik dat het vaak moeilijk was om ideeën te krijgen. Eigenlijk haalde ik die ideeën met moeite uit mijzelf, alsof het een soort verplichting was. Nergens voor nodig. En er wordt al zoveel gemaakt. Moet ik dan ook nog met mijn creaties komen? Iedereen lijkt tegenwoordig wel creatief en probeert dat zoveel mogelijk te laten zien. Waarom ik dan ook nog?
Daarnaast levert het tijdswinst op om dingen niet te doen. Altijd heb ik namelijk te weinig te tijd. Niet omdat ik het zo ontzettend druk heb, maar omdat alles wat ik doe erg langzaam gaat. Dat is iets dat al heel erg lang speelt in mijn leven. Keer op keer dacht ik dat het wel zou gaan lukken om een beetje op te schieten en, wanneer dat nodig was, op tijd te zijn. Dat lukte toch niet en uiteindelijk heb ik dat geaccepteerd. Een dag zou wel 40 uur moeten duren in plaats van 24, maar dat is niet de realiteit. Daarom is simpelweg dingen niet doen de enige oplossing.
Wanneer het er toevallig eens van komt, wanneer er spontaan ideeën ontstaan en de mogelijkheden er praktisch gezien zijn, dan zal ik vast wel weer iets creatiefs gaan doen. Voor nu is dat niet zo en er zijn ook wel eens andere dingen te doen. Daar laat ik het op dit moment liever bij. Anders wordt het te veel, maar wellicht pak ik het wel weer eens op.

 
Jeste
september 2021