Halverwege de jaren 90 kwam ik in aanraking
met een aantal creatieve mensen en raakte ik
daardoor geprikkeld om zelf ook te beginnen met
allerlei bezigheden op creatief gebied.
Zo was ik gaan schilderen. Dat was toen volledig
zonder plan, want ik vond het wel leuk om een
beetje met verf te kliederen. Beginnen met een
paar klodders verf en dat uitwerken tot een
volledig schilderij.
Later begon ik wel meer volgens een plan te
werken en begonnen er duidelijkere zichtbare
vormen te verschijnen. Dat deed ik door middel
van het drukken van verf op het schilderij met
uitgesneden karton, of juist door het opplakken
van stukken uitgesneden en bedrukt karton.
Daardoor hebben sommige schilderijen iets weg
van een collage.
Naast schilderijen bedrukte ik volgens dezelfde
werkwijze ook t-shirts en maakte ik van
bestaande kledingstukken, die ik aan elkaar
naaide, iets nieuws. Daarnaast maakte ik korte
experimentele videofilms en soms foto's.
Ook was ik, samen met een aantal andere
creatievelingen in mijn toenmalige woonomgeving,
betrokken bij diverse feestjes en bij dj-avonden
in een café. Om dat bekend te maken
maakte ik (digitale) flyers en af en toe draaide
ik ook zelf plaatjes.
Inmiddels doe ik deze dingen niet meer. De
creativiteit zat eigenlijk helemaal niet zo in
mij. Het was meer zo dat ik het erg leuk vond
wanneer ik andere mensen dat soort dingen zag
doen, waardoor ik wel geprikkeld raakte. Toch
merkte ik dat het vaak moeilijk was om
ideeën te krijgen. Eigenlijk haalde ik die
ideeën met moeite uit mijzelf, alsof het
een soort verplichting was. Nergens voor nodig.
En er wordt al zoveel gemaakt. Moet ik dan ook
nog met mijn creaties komen? Iedereen lijkt
tegenwoordig wel creatief en probeert dat zoveel
mogelijk te laten zien. Waarom ik dan ook nog?
Daarnaast levert het tijdswinst op om dingen
niet te doen. Altijd heb ik namelijk te weinig
te tijd. Niet omdat ik het zo ontzettend druk
heb, maar omdat alles wat ik doe erg langzaam
gaat. Dat is iets dat al heel erg lang speelt in
mijn leven. Keer op keer dacht ik dat het wel
zou gaan lukken om een beetje op te schieten en,
wanneer dat nodig was, op tijd te zijn. Dat
lukte toch niet en uiteindelijk heb ik dat
geaccepteerd. Een dag zou wel 40 uur moeten
duren in plaats van 24, maar dat is niet de
realiteit. Daarom is simpelweg dingen niet doen
de enige oplossing.
Wanneer het er toevallig eens van komt, wanneer
er spontaan ideeën ontstaan en de
mogelijkheden er praktisch gezien zijn, dan zal
ik vast wel weer iets creatiefs gaan doen. Voor
nu is dat niet zo en er zijn ook wel eens andere
dingen te doen. Daar laat ik het op dit
moment liever bij. Anders wordt het te veel,
maar wellicht pak ik het wel weer eens op.
|
